Αν λ.χ. παίζονταν στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης με τους αγχώδεις, εσωτερικούς τόνους στις νευρώδεις παραστάσεις που σκηνοθετούσε ο Κουν και που ανέδειξαν τη Στέλλα Βιολάντη σε έργο μοντέρνο το 1944, ενθουσιάζοντας τον γηραιό της συγγραφέα, να είχαν επιβληθεί περισσότερο ως θέατρο και λιγότερο ως λογοτεχνία, όπως συνέβη στην πραγματικότητα. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για πειραματισμούς και ίσως νέοι θίασοι να ανακαλύψουν τρόπους να αξιοποιήσουν τα έργα του Πρεβελάκη, όπως λ.χ. ένας «θίασος δρόμου» έπαιξε πρόσφατα για πρώτη φορά τον Προμηθέα του Καζαντζάκη, που κανένας θίασος δεν είχε επιχειρήσει να ανεβάσει, και το θεωρούμενο ως «παρωχημένο» αυτό έργο ήχησε καταπληκτικά στους πεζόδρομους της Αθήνας. Ίσως και ο Πρεβελάκης σε ένα πατάρι ή σκοτεινό υπόγειο να γνωρίσει μεταθανάτια νέα ζωή ως δραματικός συγγραφέας.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Οι ποιητές δεν λένε πάντα την αλήθεια. Ή, για να το πούμε αλλιώς, αυτή η τελευταία δεν τους είναι πάντα προφανής και ενεπίγνωστη, ώστε να την εκφέρουν...
0
Αγορά
