Τον ίδιο χρόνο, την ενημέρωση για το θεατρικό έργο του Σαρτρ, ενόψει μάλιστα της πρώτης σκηνικής εμφάνισης έργου του στην Ελλάδα, ανέλαβε τρόπον τινά η Αγλαΐα Μητροπούλου με ένα γενικό και ένα ειδικό άρθρο. Παρουσιάζει περιγραφικά κυρίως το Κεκλεισμένων των θυρών και τις Μύγες. Για το πρώτο σχολιάζει ότι οι τρεις αυτοί χαρακτήρες, κι ας επιμένει ο Σαρτρ ότι το «εγκζιστανσιαλικό» θέατρο δεν είναι θέατρο χαρακτήρων, σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη έχουν ηθικό σκοπό: δείχνουν τις επιλογές τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και τώρα, στην κόλαση που έφτασαν με αυτές, εξακολουθούν να επιλέγουν και να αποδεικνύουν ο ένας στον άλλον την ευθύ νη του για την κατάληξη τους. Η τεχνική του μονόπρακτου θυμίζει τον Στρίντμπεργκ, ενώ και οι δύο Σαρτρ και Στρίντμπεργκ' είναι εμφανώς επηρεασμένοι από τον Κίρκεργκωρ. Είναι ένα σφιχτοδεμένο μονόπρακτο, με συνεχώς αυξανόμενη συγκίνηση. Δεν είναι κωμωδία, ούτε τραγωδία, δεν έχει τραγική αξιοπρέπεια, ούτε τραγικό πρωταγωνιστή, ούτε τίποτα τραγικό. Ίσως ο Σαρτρ, όπως ο Στρίντμπεργκ, προσπάθησε να σπάσει τα όρια τραγωδίας και κωμωδίας και δεν μπορεί να καθορίσει αυτό το νέο ενδιάμεσο είδος όπου ανήκει, αυτόν τον συνδυασμό σάτιρας και σοβαρής σκέψης, τον τελευταίο πειραματισμό του γαλλικού αντινατουραλιστικού δράματος, αυτή τη νεότατη ανάλυση της ψυχής εκ των ένδον.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
