Την Εύα Βλάμη, συγγραφέα της μεταπολεμικής περιόδου, δε θα την κατέτασσε κανείς εύκολα στους ιδιαίτερα παραγωγικούς δημιουργούς, αλλά εξίσου δύσκολα θα την απέκλειε από τους «ιδιαίτερους», εκείνους που το έργο τους -έστω μικρό- απασχόλησε την κριτική στην εποχή του, συζητήθηκε, διακρίθηκε, κατακρίθηκε και, τελικά, άφησε ίχνη. Τέσσερα μόνο είναι τα έργα που δημοσιεύει η Εύα Βλάμη σε διάστημα τριών περίπου δεκαετιών δημιουργικής πορείας: Το Γαλαξείδι, η μοίρα μιας ναυτικής πολιτείας, 1947, Ο Σκελετόβραχος, 1949, Τα Όνειρα της Αγγελικός, 1958, Στον Αργαλειό του Φεγγαριού, 1963. Τα δύο πρώτα διακρίνονται, τιμώνται με τον Έπαινο της Ακαδημίας το 1952, ενώ ο Σκελετόβραχος βραβεύεται από την Ομάδα των Δώδεκα τον ίδιο χρόνο. Πολύ λίγα ακόμα κείμενα δικά της έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής, ενώ όλα δείχνουν πως η πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα γίνεται με τη δημοσίευση της μετάφρασης δύο κεφαλαίων από το μυθιστόρημα του Marcel Brion Μιχαήλ ¶γγελος, σε δύο διαδοχικά τεύχη του περιοδικού Φιλολογικά Χρονικά, τρία χρόνια πριν από το πρώτο βιβλίο της.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Στη συλλογή της Ζέφης Δαράκη Στη σπηλιά με τα βεγγαλικά (Νεφέλη, 2014), συναντούμε, επανενεργοποιημένα, στοιχεία του οικείου σύμπαντος της ποιήτριας: τη...