Ο Ρίτσος δεν γνώριζε ρωσικά, αν και είχε μάθει μόνος του μερικά αγγλικά και γαλλικά, και προπολεμικά λίγα γερμανικά. Οι μαρξιστικές του γνώσεις και οι αντιλήψεις του για το ρόλο της λογοτεχνίας στο μαρξιστικό κίνημα, και συνεπώς για το ρόλο του ως στρατευμένου ποιητή της αναμενόμενης επανάστασης, φαίνεται να προέρχονταν κυρίως από μεταφράσεις, κομματικές μπροσούρες, περιοδικά και εφημερίδες της περιόδου, όπως οι Νέοι Πρωτοπόροι και ο Ριζοσπάστης και αριστερούς συγγραφείς και διανοούμενους, όπως ο ποιητής Κώστας Βάρναλης, η κριτικός Αλεξάνδρα Αλαφούζου και ίσως ο Κώστας Παρορίτης. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (Εκδόσεις Κένταυρος, 1984: 39-40) υποστηρίζει ότι ο όρος στρατευμένη λογοτεχνία χρησιμοποιούνταν ευρέως στη δεκαετία του 1920 και παραθέτει ένα απόσπασμα του Παρορίτη, ο οποίος το 1924 προέβαλε την άποψη για την κοινωνική και επαναστατική υφή της λογοτεχνίας:
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Language is a perpetual Orphic song, / Which rules with Daedal harmony a throng/ Of thoughts and forms, which else senseless/ and shapeless where1.
Το...
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, τα Ποιήματα προσωρινότητας, αναδεικνύει τη μοίρα του ποιητικού υποκειμένου (της ποιήτριας εν προκειμένω)...
0
Αγορά
