Η αντίληψη του τραγικού είναι από τα πιο σημαντικά κι όμως λιγότερο συζητημένα σολωμικά προβλήματα. Κι είναι απ' τα πιο σημαντικά, γιατί το τραγικό (που συναρτάται με το «υψηλό» του Schiller αποτελεί την αρχή πάνω στην οποία οργανώνονται οι μεγάλες συνθέσεις του Σολωμού, της ώριμης περιόδου (1833 κ.ε): Ο Κρητικός, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πορφύρας, καθώς επίσης το σχεδίασμα Νικηφόρος Βρυέννιος και ορισμένα ιταλικά της τελευταίας δεκαετίας (1847-57), -ακόμη γιατί συνδέεται με ζητήματα κοσμοθεωρητικής τάξης και επομένως αποτελεί ουσιώδες συστατικό του ποιητικού σύμπαντος του Σολωμού- τέλος, γιατί διευκρινίζει μια από τις θεμελιώδεις διακειμενικές συναρτήσεις του σολωμικού έργου, την περίφημη σχέση του με το γερμανικό ιδεαλισμό και ρομαντικό και ειδικότερα, με την εγελιανή φιλοσοφία και το ηθικoαισθητικό σύστημα του Schiller. Πάνω σ' αυτό, θα λέγαμε, προεξαγγελτικά, ότι το πρόβλημα του τραγικού τεκμηριώνει τη στενή συνάφεια και ταυτόχρονα τη δημιουργική ανεξαρτησία του Σολωμού απέναντι στα θεωρούμενα ως ιδεολογικά και αισθητικά πρότυπα της σκέψης και του έργου του. Το πρόβλημα του τραγικού και η συνάρτησή του με τη γερμανική φιλοσοφία και ποίηση τέθηκε, για πρώτη φορά, με τρόπο συγκεκριμένο από τον Κώστα Βάρναλη.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη ταυτίστηκε για πολλά χρόνια με την ποίηση της αντίστασης και την ποίηση της ήττας. Όμως οι σκληρές εμπειρίες του στρατοπέδου...
0
Αγορά
