Φέτος θα σχολιάσουμε το σύνηθες κοινωνικό φαινόμενο της καθιερωμένης πια και παραπλανητικής μορφής, το προσωπείο, που από νωρίς επιβάλλεται στους ανθρώπους για να «συναλλαγούν» και που στο τέλος ενσωματώνεται με το από πίσω πρόσωπο, εκμηδενίζοντας τον ηρωικό ρόλο και την ύπαρξή του! Είναι επίσης -σύνηθες και «καταξιωμένο» στους πολλούς 'χωρίς αυθάδεις γενικότητες- το προσωπείο ν' αναγνωρίζεται μέσα στα προσόντα του σύγχρονου ανθρώπου, σαν μορφή πολλάκις- ικανότητας και προσαρμογής αλλά και ταυτότητα αναγνωρίσεως σε κάθε χώρο. Είμαστε ή παρουσιάζουμε έτσι, συνεχείς και καθημερινές απόκριες,ολοχρονίς!
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η κριτική του Θεοδόση Πυλαρινού στη συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, Ηλίου και Σελήνης άλως (Ίκαρος 2017) επικεντρώνεται στη μυθική διάσταση των γυναικείων...
Ο ποιητής Πούχνερ λάνθανε από την εφηβική (ή ακόμα και από την προεφηβική του ηλικία), σπούδασε, μορφώθηκε, δίδαξε και διδάχτηκε με την γνωστή τελειοθηρία...
Η πρώτη σκέψη είναι πάντα το έναυσμα για ν΄αρχίσουν να ξεδιπλώνονται οι λέξεις. Και η πρώτη σκέψη που γεννήθηκε ξαναδιαβάζοντας τον Ορέστη Αλεξάκη, έναν...