Και ο Ελύτης ξεκίνησε με τους Προσανατολισμούς, συνέχισε με την Καλωσύνη στις λυκοποριές, για να επανέλθει τα τελευταία χρόνια με το Μικρό Ναυτίλο και Τα ελεγεία της Οξώπετρας. Τώρα βρίσκεται Δυτικά της λύπης (όπως άραγε ο Στάινμπεκ Ανατολικά της Εδέμ;). Η προηγουμένη αναφορά μου στον παράδεισο δεν είναι άσχετη με τον τίτλο του άλλου πρόσφατου βιβλίου του, που τιτλοφορείται Ο κήπος με τις αυταπάτες. Το συσχετισμό των δυο τίτλων, απόλυτα νόμιμο την εποχή αυτή των πολλαπλών αναγνώσεων, δεν θεωρώ σκόπιμο να τον αναπτύξω εδώ, καθώς βρισκόμαστε μόλις στις πρώτες «διερευνητικές» αναγνώσεις των δυο βιβλίων και μπορούμε να διατυπώσουμε μόνο τις πρώτες εντυπώσεις μας. Επισημαίνω, πάντως, και τις εύστοχες παρατηρήσεις του Παντελή Μπουκάλα στη βιβλιοκρισία του για το Δυτικά της λύπης (Η Καθημερινή, 9 Ιανουαρίου 1996). Στο δεύτερο πολύ πρόσφατο βιβλίο του, που έχει τίτλο Ο κήπος με τις αυταπάτες, περιλαμβάνονται επτά σύντομα πεζά, με έναν πρόλογο και έναν επίλογο, ενώ παρεμβάλλονται δύο κείμενα με τίτλο «Διάλειμμα ενός λεπτού». Μαζί εκδίδεται και το εκτενέστερο «Επιστροφή από την παρ' ολίγον Ελλάδα». Η ταυτόχρονη, όμως, κυκλοφορία του βιβλίου αυτού με το Δυτικά της λύπης το στέρησε από την αμέριστη προσοχή του αναγνωστικού κοινού και των κριτικών, που στράφηκαν κυρίως στα ποιήματα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
