Τον Αύγουστο του 1967 σε ένα πολύ δημοφιλές τότε περιοδικό της Μόσχας, την «Ινοστράνναγια λιτερατούρα» (Ξένη λογοτεχνία), είχα δημοσιεύσει ένδεκα ποιήματα του Καβάφη με μια μικρή εισαγωγή. Εξακολουθώ να έχω την εντύπωση πως ήταν η πρώτη έντυπη παρουσίαση του Καβάφη στο ρωσικό αναγνωστικό κοινό. Αρκετές φορές έψαξα μήπως υπήρχαν προγενέστερες προσπάθειες, ιδιαίτερα όταν στη δεκαετία του '70 ξεκίνησα τη μονογραφία για τον Καβάφη, αλλά και ύστερα, στη δεκαετία του '80, όταν έκανα την έρευνα για έναν Έλληνα λόγιο, που έζησε στη Μόσχα στις αρχές του 20ού αιώνα και ήταν στο επιτελείο του συμβολιστικού περιοδικού «Βεσί» (Ζυγός), τον Μιχαήλ Λυκιαρδόπουλο. Παρακολουθώντας τη δραστηριότητα του ως μεσολαβητή ανάμεσα στο ρωσικό και τον ελληνικό πολιτισμό, τα κείμενα του στον «Ζυγό» που προβάλλανε τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, και επίσης τις συνεργασίες του στα «Παναθήναια» και στο «Νουμά», αφιερωμένες στη ρωσική λογοτεχνία, αναρωτήθηκα βέβαια, γιατί άραγε αγνόησε τον Καβάφη.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η κριτική του Θεοδόση Πυλαρινού στη συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, Ηλίου και Σελήνης άλως (Ίκαρος 2017) επικεντρώνεται στη μυθική διάσταση των γυναικείων...
Τα δύο σταυροαναστάσιμα μέρη του ποιήματος (ΧΧ Εadem sed aliter και XXI Κανδηλάπτης), καρπός μεγαλοβδομαδιάτικος του 1989, με τα οποία αρχίζει την τελευταία...
0
Αγορά
