Το πολεμικό ναυτικό αποτελούσε για τους Βυζαντινούς ένα όπλο ανάγκης. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία που εκτεινόταν σε τρεις θάλασσες, αυτή που συνέδεε εμπορικά ανατολή και δύση, νότο και βορρά, ποτέ δεν στράφηκε εκουσίως προς τη θάλασσα. Η στροφή προς αυτή πραγματοποιείτο μόνο όταν ο κίνδυνος από τη θάλασσα καθίστατο ιδιαίτερα απειλητικός, και διαρκούσε όσο και ο κίνδυνος που προερχόταν από εκείνη. Πολύ νωρίς το Βυζάντιο εγκατέλειψε την προσπάθεια οργάνωσης αξιόλογου ναυτικού -την τόσο οικονομικά επαχθή για το κράτος- και έσπευσε να στηριχθεί σε ξένα πλοία για να αποκρούσει την απειλή των εχθρικών στόλων.
Έτος έκδοσης:
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012
Σελίδες:
10
Σελίδα στο τεύχος:
74
Τεύχος:
181
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Το αμερικανικό Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (Office of Strategic Services, OSS) ιδρύθηκε έξι μήνες μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, με αποστολή...
Η μάχη της Τικοντερόγκα, όπως αυτή αποκαλείται συνήθως στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία, ή μάχη του Καριγιόν, όπως ονομάζεται στη γαλλόφωνη, αποτελεί μία από...
0
Αγορά
