Ο Ράνσιμαν πέθανε τον Νοέμβριο του 2000, σε ηλικία 97 ετών, έχοντας αφήσει πίσω του ένα σημαντικό σε όγκο, αλλά και σε ενδιαφέρον, έργο το οποίο ταυτίζει το όνομά του με τη Βυζαντινή Ιστορία. Ήταν ένας Φιλέλληνας, ένας από τους πιο σταθερούς κοινούς τόπους της νεοελληνικής μας ιδεολογίας. Ύστερα από μια σύντομη θητεία στη βρετανική πρεσβεία της Σόφιας, της πρεσβείας του Καϊρου και ένα πέρασμα από την Κωνσταντινούπολη όπου δίδαξε Βυζαντινή Τέχνη και Ιστορία στο εκεί πανεπιστήμιο, κατέληξε στην Αθήνα, διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου από το 1945 έως το 1947. Συνεργάστηκε με τον Πάτρικ Λι Φέρμορ και γνωρίστηκε με τον Κατσίμπαλη και τον Σεφέρη. Σε ηλικία 94 ετών είχε έρθει για μία ακόμη φορά στην Αθήνα για να τιμηθεί με το Βραβείο Ωνάση . Πολλοί τίτλοι βιβλίων του κυκλοφορούν στα ελληνικά, μεταξύ των οποίων «Βυζαντινός Πολιτισμός», «Βυζαντινή θεοκρατία», «Η τελευταία βυζαντινή αναγέννηση», «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης» κ.ά.