Ανθολογία Ποιημάτων για την εθνική αντίσταση κατά τη φασιστική κατοχή (1941 - 1944)

Ανθολογία Ποιημάτων για την εθνική αντίσταση κατά τη φασιστική κατοχή (1941 - 1944)Συγγραφέας: Σαμουηλίδης, Χρήστος

7,90€6,32€

Άμεσα διαθέσιμο

Η αντιστασιακή ποίηση στην Ελλάδα έχει τις ρίζες της στην αγωνιστική παράδοση του λαού μας. Η παράδοση αυτή προσέφερε το υλικό στην τέχνη, που μνημείωσε καλλιτεχνικά τους αγώνες, τις περιπέτειες και τις θυσίες της χώρας μας για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την πρόοδο, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Από το κλέφτικο τραγούδι της Τουρκοκρατίας και τα επαναστατικά ποιήματα και θούρια του 18ου και 19ου αιώνα, η παράδοση συνεχίστηκε ως τον 20ό αιώνα, όπου διατηρήθηκε αδιάσπαστη και ακμαία μέσα στην τριπλή φασιστική κατοχή του 1941-44, όταν η ποίηση συγκλονίστηκε από το μεγαλειώδες απελευθερωτικό κίνημα.

 Η παρούσα ανθολογία δεν διεκδικεί καμία θεματική και φιλολογική πληρότητα. Αποτελεί μόνο μια απόπειρα και μια προτροπή για μια δεύτερη, αρτιότερη και πληρέστερη, ανθολογία, αντάξια του ιερού σκοπού της.

Ζωγραφική: Αργυράκης, Γιώργος
Είδος: Βιβλίο
ISBN: 978-960-606-034-2
Αριθμός έκδοσης:
Έτος έκδοσης: 2017
Ενιαία Τιμή Βιβλίου: ΝΑΙ (έως 2/4/2020)
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 14 x 21
Σελίδες: 224
Θεματική Ταξινόμηση: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Βάρος: 2300 γρ.

ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ ΚΡΙΤΩΝ

ΑΛΕΞΙΟΥ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΑΛΗΜΙΣΗΣ ΣΤΑΘΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΒΟΚΟΒΙΤΣ ΝΙΚΟΣ

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

ΓΑΛΑΤΗΣ ΤΑΣΟΣ

ΓΕΡΑΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΔΟΞΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΕΛΥΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΙΑΣΩΝ

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΡΑΒΙΑ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΛΕΙΑ

ΚΑΦΤΑΝΤΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΕΣΙΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΚΟΡΟΛΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ ΛΕΩΝ

ΚΥΡΙΤΣΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

ΚΥΡΟΥ ΚΛΕΙΤΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΗΡΩ

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΤΑΣΟΣ

ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ

ΛΥΓΙΖΟΣ ΜΗΤΣΟΣ

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΜΑΡΤΑΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΙΤΣΑ

ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΝΗΣ ΠΑΝΟΣ

ΠΑΠΑ-ΜΠΟΥΜΗ ΡΙΤΑ

ΠΑΠΑΔΑΚΗ-ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΣΟΦΙΑ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛΛΗ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΠΑΠΑΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ ΤΙΤΟΣ

ΠΡΩΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΗΣ

ΡΙΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΡΩΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΣΑΜΟΥΗΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ

ΣΤΑΦΥΛΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ Π. ΣΠΥΡΟΣ

ΦΟΥΡΤΟΥΝΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ

ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η αντιστασιακή ποίηση στην Ελλάδα έχει τις ρίζες της στην αγωνιστική παράδοση του λαού μας. Η παράδοση αυτή προσέφερε το υλικό στην τέχνη, που μνημείωσε καλλιτεχνικά τους αγώνες, τις περιπέτειες και τις θυσίες της χώρας μας για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την πρόοδο, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Από το κλέφτικο τραγούδι της Τουρκοκρατίας και τα επαναστατικά ποιήματα και θούρια του 18ου και 19ου αιώνα, η παράδοση συνεχίστηκε ως τον 20ό αιώνα, όπου διατηρήθηκε αδιάσπαστη και ακμαία μέσα στην τριπλή φασιστική κατοχή του 1941-44, όταν η ποίηση συγκλονίστηκε από το μεγαλειώδες απελευθερωτικό κίνημα.

            Είναι γνωστό ότι η αστική τάξη, μετά το αιματοκύλισμα του Α' Παγκόσμιου πολέμου, προετοίμασε τον καινούριο ιμπεριαλιστικό πόλεμο για να μοιράσει τις σφαίρες επιρροής, τις αγορές και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών. Σε μια σειρά από κράτη της υφηλίου επέβαλε δικτατορικά φασιστικά καθεστώτα, από τα οποία το πιο επικίνδυνο στάθηκε το χιτλερικό ναζιστικό καθεστώς. Οι ποιητές, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες, σαν ευαίσθητα άτομα, δοκιμάστηκαν σκληρά ζώντας κάτω από ακραίες τυραννικές και ανελεύθερες συνθήκες ζωής, όπου τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους, τα οποία είχαν καταχτηθεί με πολλούς και μακροχρόνιους αιματηρούς αγώνες, από την εποχή ακόμα της Γαλλικής επανάστασης, καταπατήθηκαν ωμά. Οι διώξεις των προοδευτικών ανθρώπων, οι φυλετικές διακρίσεις και η μισαλλοδοξία, η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η ανεργία, το άγχος της επιβίωσης και οι πολεμικές προετοιμασίες ανάγκασαν τους ποιητές των καταπιεσμένων χωρών να πάρουν θέση και να μιλήσουν για ειρήνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση. Το πρόβλημα της ελεύθερης ανθρώπινης συνείδησης, πήρε την πρώτη θέση, έγινε το επίμαχο ιδανικό στον αγώνα των πνευματικών ανθρώπων. Η πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον της κοινωνίας έγινε η ελάχιστη προοπτική για μια αλλαγή προς την ελευθερία και τη δημοκρατία. Οι ποιητές που προέρχονταν από φτωχά λαϊκά στρώματα ή κι οι φωτισμένοι αστοί που από αίσθημα φιλελεύθερο και αίτημα δικαιοσύνης τάχθηκαν στο πλευρό του δοκιμαζόμενου και χειμαζόμενου λαού, διάλεγαν την αγωνιστική, την προοδευτική και τη δημοκρατική θεματογραφία.

            Ωστόσο, ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος, ο πιο καταστροφικός στην ιστορία της ανθρωπότητας, τελικά δεν έγινε κατορθωτό να αποτραπεί, παρ' όλες τις προσπάθειες και τους αγώνες των φιλειρηνικών λαών. Κατά τη διάρκειά του η νεολαία και οι προοδευτικοί άνθρωποι, μετά την εισβολή ιδιαίτερα, των ναζιστών στη Σοβιετική Ένωση, επηρεασμένοι είτε από τα αντιφασιστικά και αντιπολεμικά ιδανικά είτε από τα κοινωνικά ιδανικά, μετέτρεψαν τον πόλεμο μεταξύ των κρατών σε αντιφασιστικό. Άλλαξαν τον χαρακτήρα της σύρραξης και συνεργάστηκαν μεταξύ τους για τη συντριβή της φασιστικής λαίλαπας σε όλη τη γη.

            Μέσα στη φωτιά του τιτάνιου εκείνου αγώνα ανδρώθηκε και η νέα ελληνική γενιά των ποιητών, ωρίμασε το ταλέντο της και τράφηκε η τέχνη της με τα υψηλά ανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε μια νέα φάση στην παράδοση της προοδευτικής, αντιστασιακής ποίησης, η φάση της εθνικής αντιστασιακής ποίησης κατά της φασιστικής κατοχής, πράγμα που έδωσε ένα γαλαξία αξιόλογων ποιητών στην ελληνική γραμματεία και ένα πλήθος διαλεχτών λυρικών έργων.

            Και ενώ η λύση των προβλημάτων της ανεξαρτησίας, της οικονομικής και κοινωνικής ανάπλασης, της δημοκρατικής αναμόρφωσης και του καινούριου πολιτισμού βρισκόταν στα πρόθυρα, ήταν επικείμενη, μετά την επικράτηση του ΕΑΜ σε όλη σχεδόν τη χώρα μας, η ωμή Δεκεμβριανή επέμβαση του αγγλικού ιμπεριαλισμού εμπόδισε τη λύση αυτή. Έτσι, άρχισε μια περίοδος σκοτεινή συνεχών διώξεων και καταδιώξεων, φυλακίσεων και δολοφονιών σε βάρος των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ενώ οι πρώην συνεργάτες των κατακτητών (οι δωσίλογοι), όχι μόνο δεν διώχτηκαν ούτε συνελήφθηκαν αλλά ούτε έδωσαν λόγο των πράξεών τους. Αντίθετα, πολλοί απ' αυτούς, κατέλαβαν καίριες κυβερνητικές θέσεις. Σκοπός της μεταπολεμικής αυτής βίας και τρομοκρατίας ήταν να γυρίσει πίσω, να ανασταλεί το παλλαϊκό ρεύμα της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, ενώ το αποτέλεσμα και η τελική κατάληξη ήταν ο αιματηρός Εμφύλιος πόλεμος, η επέμβαση του ανερχόμενου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, στη θέση του κατερχόμενου αγγλικού. Ακολούθησε η ήττα και η μακριά νύχτα του αστυνομικού κράτους, “τα Πέτρινα χρόνια” και κατόπιν η Εφτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών, μέσα στα παγωμένα πλαίσια του ψυχρού πολέμου. Οι αντιστασιακοί ποιητές και ο θησαυρός των αντιστασιακών ποιημάτων διώχθηκαν ή αποσιωπήθηκαν.

            Ωστόσο ο αδούλωτος και φιλειρηνικός λαός μας επινόησε καινούριες μορφές αγώνων για να αντισταθεί στον εξανδραποδισμό και την χρησιμοποίηση της χώρας του ως πολεμικό ορμητήριο του ιμπεριαλισμού. Συνέχισε να παλεύει για την ανεξαρτησία, την ειρήνη και την κοινωνική δημοκρατία, αλλά και την αναγνώριση της Εθνική Αντίστασης. Πράγμα που συνέβηκε μετά τη Μεταπολίτευση του 1974 και τις εκλογές του 1981.

            Η ανθολογία που ακολουθεί δεν διεκδικεί καμία θεματική και φιλολογική πληρότητα. Αποτελεί μόνο μια απόπειρα και μια προτροπή για μια δεύτερη, αρτιότερη και πληρέστερη, ανθολογία, αντάξια του ιερού σκοπού της.

            Όσο για την κατάταξη των ποιητών, αυτή έγινε με βάση αλφαβητική και όχι αξιολογική ή ηλικιακή. Κι αυτό για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις αλλά και για να γίνει η χρήση του βιβλίου πιο εύκολη.

            Δεν έχουμε, ωστόσο, αυταπάτες. Ξέρουμε ότι οι παρεξηγήσεις και οι δυσαρέσκειες είναι αναπόφευκτες, οι πικρίες για τυχόν αδικίες θα δημιουργηθούν. Αλλά, βασικά, ο ιερός σκοπός, ο χρηστικός στόχος, το επείγον του πράγματος, η ανάγκη και το χρέος που πίεζε και εκκρεμούσε, καθησύχασαν κάπως τη συνείδησή μας. Μόνο τούτο μπορούμε να πούμε για την ώρα: Πρόκειται για μια ανοιχτή ανθολογία. Για μια πρώτη επιλογή με όλες τις αναπόφευκτες και ανθρώπινες παραλείψεις και αδυναμίες. Γι' αυτό, όσοι ποιητές παραλείφθηκαν –είτε επειδή τους αγνοούμε είτε επειδή δεν υπέπεσαν στην αντίληψή μας τα αντιστασιακά τους ποιήματα– παρακαλούνται θερμά οι ίδιοι ή οι δικοί τους –και θα τους είμαστε ευγνώμονες– να μας στείλουν, με δική τους επιλογή, τα ποιήματα που έχουν ή κατά τη γνώμη τους, θα μπορούσαν να μπουν σε μια –ελπίζουμε– δεύτερη έκδοση. Όπως και να 'ναι, ζητούμε ειλικρινά συγγνώμη από τους ποιητές που αδικήθηκαν και, όσο το σηκώνει η μεγαλοψυχία τους, ας μας συγχωρήσουν, σκεπτόμενοι όπως τότε, στα μεγάλα χρόνια: το γενικό καλό, την κοινή προσφορά και τον υψηλό σκοπό που υπηρετεί  η ανθολογία: Να υπομνηματίσει και να μνημονεύσει την αντιστασιακή ποίηση  του λαού μας.

O Xρήστος Σαμουηλίδης γεννήθηκε το 1927 στο Κιλκίς.

Στην Κατοχή, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές της ΕΠΟΝ.

Το 1946 τελείωσε το Γυμνάσιο και μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 1952 αποφοίτησε και το 1953-1954 εργάστηκε ως καθηγητής στο Γυμνάσιο Κασσάνδρας Χαλκιδικής.

        Το 1955 προσλήφθηκε στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών και

εργάστηκε εκεί ως το 1970. Στα δεκαπέντε χρόνια της υπηρεσίας

του συνέλεξε για το ίδρυμα της κυρίας Μέλπως Μερλιέ 14.000 σελίδες  λαογραφικού και ιστορικού υλικού από το στόμα των προσφύγων.

Το 1970-1978 εργάστηκε ως φιλόλογος στη Σχολή Μωραΐτη.

Το 1980 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

        Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Πανελλήνιας  Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, της Πανελλήνιας  Ένωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου και επίτιμο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 

Η ως τώρα δημοσιευμένη του δουλειά είναι:

 

Ι. ΠΟΙΗΣΗ

 

1. Δοκιμασίες, Αθήνα 1957 (ψευδώνυμο Χρ. Βαρενέτης).

2. Ίλιγγος, Αθήνα 1958.

3. Αμφιλίκη, Αθήνα 1959.

4. Το βάθρο του σύννεφου, Αθήνα 1962.

5. Σήματα λυγρά, Αθήνα 1963.

6. Επιβίωση, Αθήνα 1974 (μαζί με τη συνολική έκδοση:

«Ποιήματα 1957-1974» Διογένης 1974).

7. Αποθησαυρίσματα, Δαρδανός, Αθήνα 2008

8. Άπαντα τα ποιήματα 1944-1974, Παρασκήνιο, Αθήνα 2009

 

 

ΙΙ. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

1. Καραμανίτες, μυθιστόρημα, Φέξης 1965, Εστία, 1980,

1999, 2009, Βραβείο Ενώσεως Σμυρναίων.

2. Μαύρη Θάλασσα, Χρονικό από την τραγωδία του

Πόντου, Ιωλκός 1970, Εστία 1976, 1994, Βραβείο συλλόγου

Ποντίων Αργοναύται – Κομνηνοί, A.Α. Λιβάνης, 2014

3. Ακριτική γενιά, μυθιστόρημα, Δωδώνη, 1972, Αφοί

Κυριακίδη, 1993, Α.Α. Λιβάνης, 1999, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών

4. Πέρα στην Ανατολή, διηγήματα, Ιωλκός, 1979, Κρατικό

Βραβείο Διηγήματος. Αφοί Κυριακίδη, 2009.

5. Οδοιπορικό στον Πόντο, ταξιδιωτικό, Διογένης, 1979,

Αφοί Κυριακίδη, 1989, Βραβείο «Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκσί».

6. Σκληρές ιστορίες, Διηγήματα, Ιωλκός, 1980.

7. Εφταπύργιο, μυθιστόρημα, Δίφρος, 1983.

8. Πολιτεία του Βορρά, μυθιστόρημα, Φιλιππότης, 1984.

9. Σοσιαλιστική Γερμανία, ταξιδιωτικό, Δίφρος, 1985.

10. Νησί του διαβόλου, μυθιστόρημα Φιλιππότης, 1986.

11. Στούς πέντε ανέμους του Καυκάσου, μυθιστόρημα

Γκοβόστης, 1987, Παρατηρητής, 1991, Α.Α. Λιβάνης, 2001.

12. Το χρονικό του Καρς, Γκοβόστης, 1988. Κρατικό

βραβείο. Αφοί Κυριακίδη, 2009.

13. Βυζαντινός εσπερινός. Στη Θεσσαλονίκη των Ζηλω-

τών, μυθιστόρημα, Α.Α. Λιβάνη, 1996.

14. Μιθριδάτης ο Μέγας μυθιστόρημα, Α.Α. Λιβάνης, 1998.

15. Στα Ναζιστικά Στρατόπεδα, Χρονικό - Μαρτυρία,

Ιωλκός 2003.

16. Γιαννούλης Χαλεπάς, Βιογραφία, Κρατικό Βραβείο

2007. Εστία 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.

 

 

ΙΙΙ. ΘΕΑΤΡΟ

 

1. Δέκα μονόπρακτα (Ο ήρωας της πολυκατοικίας, Ο

άδειος κύκλος, Οι ένοχοι, Τρεις παράλληλοι μονόλογοι, Οι

αρσενικοί, Τα χειρόγραφα, Τα τρυγόνια, Ο σκύλος του ξενιτε-

μένου, Ο αλτρουιστής, Το όνειρο). Διογένης, 1976.

2. Τρία θεατρικά έργα (Το σαλόνι της Τετάρτης, Ο διευθυ-

ντής, Εννιά ερημικές φωνές), Διογένης, 1977.

3. Δύο θεατρικά έργα (Ο Μίδας και το χρυσάφι, Ο κύριος

Ταπέτος), Διογένης 1978.

(Το μονόπρακτο Ο άδειος κύκλος παίχτηκε από το

Πειραματικό Θέατρο της Μ. Ριάλδη, το τρίπρακτο Εννιά

ερημικές φωνές και το μονόπρακτο Οι ένοχοι παίχτηκαν από

τη Νέα Σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος το

1972 και το 1974 αντίστοιχα, και τα μονόπρακτα Οι αρε-

σενικοί και Τα χειρόγραφα παρουσιάστηκαν από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου).

4. Ηλέκτρα του Ευρυπίδη, μετάφραση, Γκοβόστης, 1990. Παίχτηκε από το Θεσσαλικό Θέατρο (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λαρίσης).

5. Η Πυτίνη του Κρατίνου, αναστήλωση, Γκοβόστης, 1991.

6. Οι Δήμοι του Εύπολη, αναστήλωση, Δελφίνι, 1994.

 

 

ΙV. MΕΛΕΤΕΣ

 

1. Μωμόγεροι, Θέατρο τ. 33, 1973.

2. Το λαϊκό παραδοσιακό θέατρο του Πόντου (διδακτορική διατριβή), 1980, έκδοση Αφοί Κυριακίδη, 1991.

3. Μεν. Λουντέμης, Ιωλκός, 1981.

4. «Καππαδοκικά έθιμα και δοξασίες για το θάνατο και τη

ζωή» Μικρασιατικά Χρονικά, τ. 97, 1981.

5. «Λεξιλόγιο γλωσσικού ιδιώματος Νικοπόλεως Πόντου» Μικρασιατικά Χρονικά, τ. 17, 1981.

6. Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, Αλκυών, 1985,                Αφοί Κυριακίδης 1991, Α.Α. Λιβάνης, 2002.

7. Αμισός - Σαμψούντα και η περιφέρειά της, εκδ. Αφοί

Κυριακίδη, 2004.

8. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, Ελληνικά Γράμματα, 2007.

9. Κιλκισιακά, Ιστορικά και λαογραφικά Σύμμεικτα, εκδ.

Παρασκήνιο, 2009.

10. Με τους Έλληνες των χαμένων πατρίδων, έκδοση Αφοί Κυριακίδη, 2013.

Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:

* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€

Στείλτε μας την απορία σας για το προϊόν.
 

Δείτε επίσης